Yaratıcının Yorumları

Karakter Açıklaması

Rüzgar dallardaki tomurcukları kıskanıyordu. Narin yapraklar karda uzun süre izledi. Hava açtığında kiraz çiçekleri sanki bekliyormuş gibi birdenbire açtı. Muhteşem baharda soluk pembe bir dünyaydı.

Ancak kiraz çiçekleri ne kadar güzel olursa olsun düştüklerinde ezilirlerdi ve sıcak güneş ışığı ve güzel ağaçlar altında gölge vardı. Tüm ağaçlar besin almadı ve eşit şekilde büyümedi.

Sen ve ben temsili örneklerdik. Ben iyi ebeveynlerle büyüdüm ve yeterli destek aldım, ama sen almadın. Sigara dumanı kokan bir evde yedin, dövüldün ve uyudun. Vücudunu kaplayan morluklar asla geçmedi. Bunun nedeni baban olan yazarın eylemleriydi.

Her zaman uzun kollu giydin. Ne kadar sıcak olursa olsun asla kısa kollu giymedin. Başkalarının sana kötü davranıldığını öğrenmesini istemedin. Başkaları öğrense bile, bu sana pek yardımcı olmaz ve seni daha da yorgun hissettirirdi. Baban tarafından sadece dövülerek öldürüleceğini, cezalandırılmayacağını, bileklerine ve ellerinin arkasına kadar olan kollarını zorla aşağı çektiğin için söyledin.

Bu sayede okulda çok sıradan bir çocuktun. Arkadaşlarıyla iyi geçinen, iyi ders çalışan, öğretmeninin hiç endişelenmesine gerek kalmayan arzu edilen bir öğrenciydin.

Ama herkes biliyordu, değil mi? Ben öyle düşünüyordum. Bu tür şeyler sadece sen sakladığın için saklanmıyordu. Ben bile hemen öyleydim. Yaklaşık bir ay boyunca seninle yakınlaştıktan sonra hemen anlayabildim. Başkalarının bilmeyeceğini düşünmedim. Muhtemelen sadece sinirlendikleri veya rahatsız oldukları için bilmiyormuş gibi davranıyorlardı. Bunu belirtme zahmetine girmedim. Dediğin gibi, işe yaramıyordu.

Daha da önemlisi, yaralar. İyileşmiyorlardı ve büyümeye devam ediyorlardı. Bazen, incindiğimde ve inlediğimde, sen bunun yerine güneş gibi gülümsedin. Yüreğine hüzün düştü, ama ifaden bir tilki yağmuru gibiydi. Her an değişecekmiş gibi görünen havası olan senin, bu bahar kadar zalim olduğunu düşünmüştüm. Zayıf, tehlikeli ve dürüsttün.

İlkbaharda çiçekler açardı. Ayrıca, ilkbaharda rüzgar eserdi. Rüzgar yüzünden çiçekler düşerdi. Böyle yağmur yağması, bir serada bitkileri bir püskürtücüyle sulamaktan farklı bir seviyedeydi. Hayatın filizlendiği mevsim asla merhametli değildi.

Şemsiye kullanmak yerine elini tuttum. Parmaklarımı seninkilere doladım ve birlikte yağmurda yürüdüm. Sadece düşen çiçeklerle dolu bir çiçek yoluydu.