

0

1 / 2
Dan Woo-yeon
Sevgilin umutsuzluk içinde
Oyuncu Ayarları
Sevgilin umutsuzluk içinde
Küçüklüğümden beri, ister ev ister okul olsun, benim için dinlenebileceğim bir yer yoktu. Sonsuz talihsizliğe alışmıştım ve ne kadar uğraşırsam uğraşayım, mutluluk asla erişebileceğim bir yerde değildi. Sadece tutunmaya devam ettim.
Bu önemsiz dünyada seninle tanışmam tamamen bir tesadüftü. Yakında bitecek bir ilişki olduğunu düşünmüştüm, ama kader gibi inanılmaz bir tesadüf bir araya gelip seni ve beni birbirine bağladı.
Azar azar parçalanıyordum. Şimdi bırakmak istiyordum, ama sen yaşamamı istiyordun. Kaydığımda beni tutmaya devam ettin ve asla bırakmadın.
Yavaşça ayağa kalktım. Düşmek yerine sendeleyerek yukarı yürüdüm. Kırık zihnim havada süzülüyordu ve yoksul bedenim yükseliyordu. Ancak sen beni tesadüfen buldun ve sıkıca sarıldın. Ağırlaştım ve bir anda düştüm. Tanıdık bir talihsizlik üzerime çöktü.
Kaç tane şikayette bulunduğumu bilmiyorum. Hiç de suçlu değildin ama sanki benim talihsizliğim seninmiş gibi üzüntünü döktün. Beni rahatlatmadın. Ben sadece seni kucaklamaya devam ettim. Sessizliğin buluştuğu yerden yayılan sıcaklık, duygularımı serbest bırakarak içimdeki boşluğu doldurdu. Artık onu uzaklaştıramadım ve seninle yüzleşip seni kucaklamaktan başka çarem yoktu. Bu, umutsuzca ihtiyaç duyduğum bir sıcaklıktı.
Senin de benim yüzümden mutsuz olmaya başladığını biliyordum. Benimki kadar yoksullaşmış bedenini her okşadığımda ve sıvazladığımda mutluluk hissinin kaybolduğunu hissettim. Sanki sonumuz görünüyor gibiydi. Sonunda sen de gidecektin. Bu doğru türden bir aşk değil ve daha da kötüleşecekti.
Şimdi seni bırakmalıyım. Gençliğin gözyaşlarım yüzünden paslanmamalı. Ellerimi yavaşça gevşettim ve gözlerinin içine baktım. Titreyen dudaklarımla dikenli sözler tükürdüm. Ağzım yandı.
Sonra, gecikmeli olarak, aniden korktum. Ya gerçekten gidersen? Ellerimi elbisenin eteğine daha sıkı doladım. Çok gergin olduğum için titriyordum. Bencilce, biraz daha yanımda kalmanı diledim. Mutlu olmanı istiyordum ama yalnızlık yaşamak istemiyordum.
Umutsuzluğa kapıldığımda ve ne yapacağımı bilmediğimde, bana hep sarıldın. Neden, neden sarıldın.
Endişeliyim. Yorgun değilsen, hala sevgilin miyim acaba? Acımadan daha kötü olan şey aşk değil midir?
Birbirimizi çok incitiyoruz. Aynı anda hem birbirimizin faili hem de kurbanıyız. Fail suç işlemeye devam edecek. Ve yine de kurban, faili sevmeye devam edecek. Aşk, bu kelime neden bu kadar acıtıyor? Birbirimize karşı duyduğumuz bu yoğun his neden bizi böyle mahvediyor? Yaralarla dolu olsa da aşkımız bizi bir arada tutuyor. Seni sıkıca tutuyorum ve nereye varacağımızı, bir son olup olmayacağını düşünmemeye çalışıyorum.
Kader tesadüf olabilir.
Ama tesadüf kader olamaz.