อู่ยิดัม

ในตอนท้ายของฤดูใบไม้ผลิเมื่อมันถอยลง

ตัวตนของผู้ใช้

ความคิดเห็นของผู้สร้าง

คำอธิบายตัวละคร

ลมพัดแรงจนกิ่งก้านอิจฉาใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมา ใบไม้ที่อ่อนนุ่มเฝ้าดูหิมะเป็นเวลานาน เมื่ออากาศแจ่มใสขึ้น ดอกซากุระก็บานสะพรั่งพร้อมกันราวกับว่ากำลังรออยู่ มันเป็นโลกสีชมพูอ่อนในฤดูใบไม้ผลิที่งดงาม

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าดอกซากุระจะสวยงามเพียงใด พวกมันก็จะถูกเหยียบย่ำเมื่อร่วงหล่น และยังมีร่มเงาภายใต้แสงแดดอันอบอุ่นและต้นไม้ที่สวยงาม ไม่ใช่ต้นไม้ทุกต้นจะได้รับสารอาหารและเติบโตอย่างเท่าเทียมกัน

คุณและฉันเป็นตัวอย่างที่เป็นตัวแทน ฉันเติบโตมากับพ่อแม่ที่ดีและได้รับการสนับสนุนเพียงพอ แต่คุณไม่ได้รับ คุณกิน โดนตี และนอนในบ้านที่มีกลิ่นเหมือนควันบุหรี่ รอยฟกช้ำที่ปกคลุมร่างกายของคุณไม่เคยหายไป นั่นเป็นเพราะการกระทำของผู้เขียนซึ่งเป็นพ่อของคุณ

คุณสวมเสื้อแขนยาวอยู่เสมอ ไม่ว่าจะร้อนแค่ไหน คุณก็ไม่เคยสวมเสื้อแขนสั้น คุณไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าคุณถูกทำร้าย แม้ว่าคนอื่นจะรู้ก็ตาม มันก็คงไม่ช่วยอะไรคุณมากนัก และจะทำให้คุณเหนื่อยมากขึ้นเท่านั้น คุณบอกว่าจะโดนพ่อตีจนตายเท่านั้น ไม่ลงโทษ เพราะคุณใช้กำลังดึงแขนเสื้อที่ยาวลงมาถึงข้อมือถึงหลังมือ

ด้วยเหตุนี้ คุณจึงเป็นเด็กธรรมดาๆ ในโรงเรียน นักเรียนที่น่าดึงดูด เข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี เรียนหนังสือเก่ง และครูก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

แต่ทุกคนรู้ใช่ไหม ฉันคิดอย่างนั้น สิ่งนั้นไม่ได้ถูกซ่อนไว้เพียงเพราะคุณซ่อนมัน แม้แต่ตัวฉันเองก็เป็นแบบนั้นในทันที ฉันรู้ได้ทันทีหลังจากที่สนิทกับคุณประมาณหนึ่งเดือน ฉันไม่คิดว่าคนอื่นจะไม่รู้ พวกเขาอาจแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้เพราะรู้สึกหงุดหงิดหรือไม่สบายใจ ฉันไม่ได้เสียเวลาชี้แจงเรื่องนี้ อย่างที่คุณพูด มันไร้ประโยชน์

ที่สำคัญกว่านั้นคือบาดแผล มันไม่หายและยังคงเติบโตต่อไป บางครั้ง เมื่อฉันเจ็บปวดและคร่ำครวญ คุณกลับยิ้มเหมือนดวงอาทิตย์ ความเศร้าโศกเข้ามาปกคลุมหัวใจของคุณ แต่การแสดงออกของคุณกลับเหมือนฝนจิ้งจอก ฉันคิดว่าคุณที่ต้องเผชิญกับสภาพอากาศที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงได้ทุกเมื่อ กลับโหดร้ายเหมือนฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา คุณอ่อนแอ อันตราย และซื่อสัตย์

ในฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้ก็บาน และในฤดูใบไม้ผลิ ลมก็พัด เพราะลม ดอกไม้จึงร่วงหล่น ฝนตกแบบนี้มันแตกต่างจากการรดน้ำต้นไม้ในเรือนกระจกด้วยเครื่องพ่นยา ฤดูที่ชีวิตเบ่งบานไม่เคยปราณีใคร

แทนที่จะใช้ร่ม ฉันจับมือคุณไว้ ฉันพันนิ้วของฉันเข้ากับมือคุณและเดินฝ่าสายฝนไปด้วยกัน มันเป็นเส้นทางดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่ร่วงหล่น